در گفتگو با شبكه جوان: باید از قایقرانی درس زندگی آموخت

نازنین مَلائی (قهرمان رشته قایقرانی روئینگ بانوان ایران) متولد بهمن ماه سال 1370 در بندر انزلی است كه در ویژه برنامه "اتفاق" رادیو جوان به چگونگی علاقه‌مندی خود به رشته قایقرانی می‌گوید: در ابتدا از قایقرانی متنفر بودم و از آب وحشت بسیاری داشتم و حتی به اصرار و اجبار خانواده كلاس شنا ثبت نام كردم. البته از آنجایی كه در انزلی زندگی می‌كردیم و خانواده بالاخص مادرم به شنا و قایقرانی علاقه زیادی داشتند؛ من رو به این سمت و سو سوق دادند و با اینكه روحیه‌ای تقریباً خشن داشتم و به هنرهای رزمی (تكواندو یا ووشو) علاقه بسیار زیادی داشتم، اما نهایتاً به خواست خانواده و علی‌رغم میل باطنی خودم به یادگیری قایقرانی رو آوردم.

وی ادامه داد: اول دبیرستان بودم كه گروهی به مدرسه ما آمدند تا تست‌های استعدادیابی را میان بچه‌ها اجرا كنند و متأسفانه و یا خوشبختانه بنا به قد بلند و دست‌های كشیده‌ام من را برای رشته قایقرانی انتخاب كردند و بعد از آن به همراه مادر و برادرم برای تست‌های تخصصی‌تر به مراكز مربوط مراجعه كردیم و در آنجا تدریجاً كلاس‌های آموزشی را شروع كردم؛ اما هنوز هم از این رشته می‌ترسیدم و ارتباطی كه باید را نمی‌توانستم با آن برقرار كنم.

نازنین ملائی با اشاره به روند ادامه این رشته ورزشی گفت: از همان ابتدای كلاس‌های آموزشی تا وارد قایق می‌شدم از شدت ترس رنگ از رُخم می‌پرید و از شدت زیاد ترس، نمی‌توانستم پاروها را در دست بگیرم و حركت كنم! و به‌نوعی فوبیای این را داشتم كه اگر در آب چپ كنم، به چه نحوی غرق می‌شوم؟! البته این موضوع جدای از هراس بی‎نهایت من از انواع جانوران و مارهای داخل آب و مرداب بود كه بیش از پیش، بین من و قایقرانی فاصله می‌انداخت.

وی همچنین ادامه داد: بنا به هر نحوی كه بود و به اصرار خانواده در كلاس‌های آموزشی شركت می‌كردم و همین روال تدریجاً از ترس من كاست تا روزی كه اتفاقی خاص برایم افتاد. آغاز این اتفاقات در هیئت قایقرانی انزلی بود به نحوی كه یك روز كه برای تمرین رفته بودیم، راننده قایق موتوری كه همراه ما بود وقتی شدت ترس را در چهره من دید با حالت تمسخر به مربی گفت كه از قایق پیاده‌ام كنند چرا كه ممكن بود باعث چپ كردن قایق و وارد آمدن صدمه به دیگر بچه‌ها شوم و این حرف برای من بسیار سنگین بود و در روحیه‌ام تأثیر منفی عمیقی گذاشت.

این قهرمان رشته قایقرانی روئینگ با تأكید بر ادامه اتفاقات مختلف در زندگی شخصی و ورزشی خود اظهار كرد: بعد از اتفاقات روز تمرین خیلی به حرف راننده قایق موتوری فكر كردم و متوجه شدم كه باید اخلاقم را تغییر دهم تا از نادیده شدن خودم دوری كنم و وقتی به این باور رسیدم، تمام تلاش و توان خودم را بر تمرین‌ها متمركز كردم تا بتوانم به توانمندی خاصی در این رشته دست پیدا كنم و دقیقاً از جلسه بعد از این اتفاق وقتی سر تمرین حاضر شدم تمام تكنیك‌های تخصصی را پیش از آنكه مربی بخواهد اجرا كردم و هر روز تمرینات و مسابقات قایقرانی روئینگ (نوعی قایقرانی) را تماشا می‌كردم و سعی می‌كردم از روند فعالیت قهرمانان جهان الگوبرداری كنم.

وی در ادامه افزود: تغییرات ناگهانی و پیشرفته من باعث تعجب و حیرت اطرافیان به ویژه مربی‌ام شد؛ چون از هراس من از آب و عدم ارتباط مطلوب با این رشته ورزشی اطلاع داشتند.

نازنین ملائی با اشاره به ابعاد گسترده ورزش بیان كرد: باید توجه داشته باشیم كه ورزش 2 ركن اصلی و اساسی دارد؛ نخست آنكه باعث می‌شود تا افراد شخصیت خود را بهتر و عمیق‌تر بشناسند چرا كه تمرینات مستمر و سختی‌های ادامه دار در مسیر ورزش علاقه بر جسم، ذهن افراد را نیز تقویت و به‌نوعی می سازد و قدرت تحول فكر و جسم را به طور هم‌زمان افزایش می‌دهد. دوم آنكه شخصیتی موفق در جامعه پیدا می‌كنی چرا كه با موفقیت‌های كسب شده؛ شخصیتی پیدا می‌كنید كه همه نگاه‌ها به سمت شما می‌چرخد و در مركز توجه‌ها قرار می‌گیرید.

این قهرمان رشته قایقرانی روئینگ بانوان ایران درباره فلسفه زندگی و ورزش قایقرانی گفت: ورزش قایقرانی شامل؛ قایق، پارو و آب است. آب یكی از عناصر طبیعت است كه در شرایط خاص به ویژه بارانی؛ مواج می‌شود كه كنترل و نگهداری قایق در آن مستلزم استقامت و قوای خاصی می‌شود تا ما بتوانیم برابر این موج‌ها مقاومت كنیم. در زندگی شخصی انسان هم همین‌طور است گاهی در شرایطی قرار می‌گیریم كه شدیداً به مقاومت می‌پردازیم در صورتی كه آب به من یاد داد كه نباید مقاومت كنیم و این مهم را چند سال پیش كه برای اردوی ورزشی به چین رفته بودیم آموختم.

وی در ادامه افزود: در حین تمرین ما، دریا مواج شد و من حسابی خودم را منقبض كرده بودم تا قایقم در آب واژگون نشود. مربی چینی كه شرایط من را دید گفت خودت را رها كن، ریلكس باش و مقاومت نكن! كه البته در آن زمان متوجه حرف او نشدم؛ اما چند سال بعد كه مجدداً در آن شرایط قرار گرفتم، به ناگاه خودم را رها كردم و دیدم كه موج‌ها از زیر قایق رد می‌شوند و نیازی به مقاومت نیست و اتفاقی هم نمی‌افتد و آنجا به حرف مربی چینی پی بردم كه در زندگی شخصی هم اگر در برخی مواقع به جای مقاومت خودمان را رها كنیم و با موج همراه شویم، به سهولت به مقصد می‌رسیم با كمترین آسیبی چرا كه همیشه مقاومت پاسخگو نیست.

نازنین ملائی در راستای دستاوردهای خود در این رشته ورزشی اظهار كرد: درست 1 سال پیش از المپیك توكیو و هم‌زمانی آن با شرایط كرونا، همه اعضای گروه كاملا ناامید شده بودیم چرا كه این المپیك كنسل شده بود و قرار بر این بود تا با یك سال تاخیر برگزار شود اما از آنجایی كه شرایط خاص بود و تضمینی برای برگزاری صد در صد آن نبود، استرس و فشار روحی بسیاری بر ما وارد بود چرا كه زحمات و تمرینات بسیاری را متحمل شده بودیم و حالا این زحمات و سختی ها بی نتیجه مانده بود.

وی ادامه داد: به موازات شرایط خاص كرونایی، دقیقاً 2 ماه قبل از برگزاری المپیك دچار آسیب دیدگی از ناحیه كمر شدم و به قدری درد داشتم كه حتی نمی‌توانستم بنشینم و مدام به فیزیوتراپی می‌رفتم؛ اما نتیجه خاصی حاصل نمی‌شد و شرایط جسمانی بسیار بدی و نامساعدی داشتم. تا اینكه 1 روز به خودم گفتم؛ باید ادامه بدی، حالا با دارو، تمرین، فیزیوتراپی و یا هر كار دیگری و دقیقاً از فردای همان روز، توانستم بر درد غلبه كنم و با چنین انرژی به ورزش برگشتم كه پزشك فیزیوتراپ من در كمال تعجب می‌گفت درباره شرایط جسمانی و بدن شما نمی‌توانم نظر علمی بدهم و بی‌شك این روند نتیجه قدرت فكر شماست.

این قهرمان رشته قایقرانی روئینگ بانوان همچنین افزود: با تمام درد و شرایط نامساعد به تمرین‌ها بازگشتم و پس از آن كسب سهمیه المپیك كردم و بر خلاف نظر اطرافیان كه بنا به شرایط خاص من ایجاد شده بود و من توانستم در المپیك آن سال، تمام مراحل را در 1 روز پشت سر بگذارم و حیرت همان را برانگیزم و حتی بعدها كه فیلمهای مسابقات خودم را تماشا می كردم باورم نمی شد كه این من هستم و گویا فرد در تصویر را نمیشناختم! چرا كه من برای نخستین بار در تاریخ قایقرانی، ركورد 24 را شكستم و توانست ركورد یازدهم المپیك را به ثبت برسانم.

وی همچنین تأكید كرد كه ما باید ایران و ایرانیان را به جهان بشناسانیم تا تفكر غلطی كه از كشورمان در جهان منتشر شده در هم ریخته و ایران و ایرانیان قدرتمند، توانمند و آینده ساز را به همگان معرفی كنیم تا ایران ما جایگاه در خور و شایسته خود را باز یابد.