display result search
شكستگی در این ناحیه پا به انواع زیر تقسیمبندی میگردد، كه برای هر كدام درمان خاصی در نظر گرفته میشود:
شكستگی قوزك خارجی: اگر این شكستگی با جابجایی همراه نباشد و مچ پا حالت پایدار داشته باشد (در این بخش برای تشخیص از رادیوگرافی استفاده میشود)، دكتر به مدت 6 هفته مچ پا را به وسیله آتل یا گچ ثابت نگه میدارد. در این مدت بیمار نباید وزن خود را در هنگام راه رفتن، روی پای آسیب دیده بیاندازد و پزشك هم مدام با عكسبرداری از عدم جابجایی استخوانها اطمینان حاصل میكند. اما اگر شكستگی با جابجایی همراه باشد، باید جراحی انجام شود تا استخوانهای شكسته را توسط پین، پیچ و پلاك به صورت ثابت نگه داریم.
شكستگی قوزك داخلی: در این شكستگی نیز روش درمان مثل حالت بالا است. اما در برخی موارد حتی اگر جابجایی نداشته باشیم با تشخیص دكتر معالج، جراحی انجام میشود و برای تثبیت استخوانها فقط از پیچ، یا به صورت تركیبی همراه با پین، پلاك یا وایر استفاده میشود. شكستگی قوزك خلفی: در واقع این قوزك قسمت پشتی پایینترین نقطه درشتنی است. اغلب این شكستگی با شكستگی قوزك خارجی و یا داخلی همراه است و كمتر به تنهایی دیده میشود. اگر قطعه شكسته شده و كنده شده بزرگ باشد (بیش از یك چهارم سطح مفصلی باشد)، از جراحی كمك میگیریم. در موارد دیگر كه به جراحی نیازی نیست