نبض

نكروز یا بافت‌مردگی مجموعه‌ای از سلولها و بافتهای مرده در یك نقطه از بدن است.

یك عامل خارجی مانند التهاب، سم باكتریایی و یا یك تروما می‌تواند منجر به نكروز گردد و بنابراین در تعریف مرگ سلول، نباید با مفهوم آپوپتوز (خودكشی برنامه ریزی شده سلول) اشتباه شود. سلولهایی كه توسط نكروز می‌میرند معمولاً سیگنال‌های شیمیایی مشابه آپوپتوز را به سیستم ایمنی بدن ارسال نمی‌كنند و به همین دلیل فعال شدن فاگوسیتهای نزدیك به محل انجام نشده و سلولهای مرده هضم و نابود نمی‌شوند و پیامد آن سلول‌های مرده، كه منجر به ساخت بافت‌های مرده و بقایای سلولی در نزدیكی یا در محل مرگ سلولی شده است بصورت بخشی سیاه شده و تیره باقی می‌مانند. به همین دلیل، اغلب لازم است برای حذف بافت نكروزه از روش دبریدمان (برش و جراحی) استفاده نمود. بافت‌مردگی سلولی می‌تواند به علت یك عامل خارجی، از جمله جراحت، عفونت، سرطان، انفاركتوس، سموم، ROS (مثل پراكسیدها)، و التهاب ایجاد شود. به عنوان مثال، انفاركتوس (انسداد جریان خون به بافت عضلانی) باعث نكروز بافت ماهیچه‌ای به علت فقدان اكسیژن در سلول‌های آسیب دیده رخ می‌دهد. گونه‌ای از عنكبوت (معروف به قهوه‌ای خلوت نشین) و مار می‌توانند نكروز بافت در نزدیكی جای نیش ایجاد كنند، از دیگر عوامل می‌توان به یك گروه استرپتوكوك اشاره نمود.