تكلیف بیست و پنجم فروردین

جناب بزرگ فامیلشون نوشتن كه
آهای معلم سرخانه تو فكر كرده ای ما یك دانه دست انبو هستیم ! البته درست است كه هلو هستیم اما هندوانه سر جالیز نیستیم ..این آخری خودت هستی.....ببینم تو چرا انقدر سله سله كار میكنی ..نزدیك یكسال است كه این نوادگانمان را سپرده ایم دست تو تا تربیتشان كنی ..آن یك مثقال تربیتشان را هم دادی بر سبیل باد رفت كه ..
بهانه هم نیاور كه به این زودی ها نمی شود و آی نمیدانیم راه صد ساله را یك شبه نمی شود رفت...اینها همه بهانه است حرفهای عاشقا..... چیز یعنی اصلا خود ما یك شبه شدیم بزرگ فامیل، تازه یك شبه یك متر و بیست سانت سبیل درآوردیم ....پس می بینی كه میشود ...انگار ما بیكاریم راه یك شبه را صد سال لفتش بدهیم

ضمیمه: این خانه ویلایی مان كه بدجور چشمت را گرفته نیز یك شبه بدست آوردیم كه اصلا به تو هیچ ربطی ندارد چگونه ...چشم سفید