نبض

مَگَس‌پَران گونه‌ای سایه‌های مزاحم در دید چشمان برخی افراد می‌باشد.

شخص مبتلا به مگس‌پران، ذرات كوچك غبارمانندی را جلوی چشمانش می‌بیند كه بالا و پایین می‌روند و با وجود پلك زدن‌ها همچنان مانند یك سایه كوچك در جلوی چشم‌ها قرار دارند. مگس‌پران در حقیقت سایه كدورت‌های موجود در مایع زجاجیه است كه روی شبكیه می‌افتد و به صورت یك سایه تیره دیده می‌شود. چسبندگی و ضخیم شدن رشته‌های زجاجیه، جمع شدن سلول‌های التهابی در زجاجیه و یا خونریزی در درون چشم می‌تواند از عامل‌های ایجاد مگس‌پران باشد.
مگس‌پران در افراد بالای 60 سال، افراد نزدیك‌بین، افراد با پیشینه جراحی چشمی (به‌ویژه جراحی آب مروارید) و افرادی كه سابقه التهاب داخل چشمی (یوئیت) دارند بیشتر دیده می‌شود.
گس‌پران عارضه بسیار شایعی است و با گذشت سن شیوع آن افزایش می‌یابد به طوریكه بیش از 70- 60٪ افراد بالای 60 سال مگس‌پران را تجربه كرده‌اند. رشته‌های موجود در زجاجیه در بچه‌ها و افراد جوان معمولاً بسیار ظریف است و دیده نمی‌شود اما با بالا رفتن سن این رشته‌ها ضخیم‌تر می‌شوند و در بعضی جاها به هم می‌چسبند و باعث ایجاد كدورت می‌شوند كه سایه این كدورت بر روی شبكیه به صورت مگس‌پران احساس می‌شود. به علاوه در بسیاری از افراد مسن بخشی از رشته‌های محیطی زجاجیه كه به شبكیه متصل بوده و از جای خود كنده می‌شود و به داخل بخش‌های مركزی زجاجیه می‌افتد. این حالت كه آن را (جداشدگی خلفی زجاجیه) می‌نامند شایعترین علت ایجاد مگس‌پران است.