كم بینایی در برنامه نبض یكشنبه هشتم بهمن درباره كم بینایی صحبت میكنیم.

اختلالات مرتبط با كم بینایی از جنبه های مختلف پزشكی، مهندسی پزشكی، مهندسی اپتیك، اجتماعی، اقتصادی و حتی فرهنگی قابل بررسی هستند. برای كمك به بیماران كم بینا لازم است نیازها و عملكرد این بیماران در محیط خانه، محل كار، فضاهای عمومی و مكان های تفریحی به دقت مورد بررسی قرار گرفته، مشكلات و محدودیت های بیمار به درستی شناسایی شده، الویت بندی شود و برنامه استفاده از وسایل كمك بینایی براین اساس تنظیم شود. تیز بینی قابل توجه ترین پارامتری است كه در بیماران كم بینا مورد اندازه گیری قرار می گیرد. وجود یا عدم وجود كم بینایی، بر اساس میزان تیزبینی تعیین شده و عموماً دید كمتر از 20/40 تا 20/70 (6/12 تا 6/21 ) در چشم بهتر به عنوان كم بینایی تلقی می شود. سازمان بهداشت جهانی، كم بینایی را بر اساس دید بدتر 20/60 وبهتر از 20/400 تعریف می كند. برخی مراجع، عوامل دیگری مانند كنتراست، كاهش قدرت تشخیص رنگ ها، اختلال در دامنه حركت چشم ها، حساسیت به glare و كاهش دید دو چشمی را به عنوان شاخص های موثر بر شدت كم بینایی در نظر می گیرند.