جوب آب راهكاری برای استفاده بهتر از جوی‌های آب

جوی مجرایی است كه آب را از آن، برای آبیاری زمین‌ها می‌گذرانند. به آب روانی كه از رودخانه باریكتر و از جوی پهن‌تر باشد نَهر می‌گویند. به كناره‌های جوی اصطلاحاً جویبار یا لب جوی گفته می‌شود. به جوی‌ها و نهرهای دست‌ساز معمولاً بتنی كانال گفته می‌شود.

در شهرها جوی‌ها در هنگام بارندگی یا شستشوی خیابان‌ها یا از طریق نشت كردن زمین، و عبور رواناب سطحی آب را گردآوری و به بیرون از محدوده شهری هدایت می‌كنند. برای جلوگیری از فرسایش كناره جوی‌ها، ایجاد پوشش گیاهی یا آستر سنگی كفایت می‌كند. آب اگر مدتی در جوی‌ها راكد بماند بدبو می‌شود و ممكن است موش‌ها نیز در آن خانه گزینند.
با رسیدن فصل گرما و افزایش دمای هوا، بوی ناشی از فاضلاب در بخش هایی از شهر مردم را كلافه می‌كند.
مردم می‌گویند، شدت بوی تعفن در بعضی از مناطق به حدی می‌شود كه علاوه بر ساكنان محل، حال هر رهگذری را نیز برهم می‌زند.

اگرچه افزایش دمای هوا تاثیر بسیاری در ایجاد بوی تعفن فاضلاب‌ها دارد، عمده‌ترین عامل ایجاد این شرایط، انباشت زباله‌ها، عدم لای‌روبی مناسب و به موقع جوی‌ها و سكون آب است كه باعث ایجاد لجن و اتساع بوی نامطبوع از آن می‌شود. هرچند كثرت مشكلات شهری و شاید كمبود نیروی انسانی از دلایل كم كاری در بعضی حوزه‌ها شمرده می‌شوند ولی می‌توان با برنامه‌ریزی مدون به صورت هفتگی جوی‌های آب و كانال‌های معابر اصلی را لای روبی و نظافت كرد.
چون سلامت همشهریان از مهم‌ترین اولویت‌ها بوده و در این خصوص هیچ كوتاهی‌ای پذیرفتنی نیست.