هفتم ذی الحجه، سالروز شهادت امام محمدباقر (ع)

امام محمد باقر (ع) در روز جمعه یا دوشنبه یا سه شنبه اول ماه رجب یا سوم ماه صفر سال 57 هجری یا به روایتی دیگر سال 56 هجری قمری، در مدینه به دنیا آمد.

امام باقر (ع) در دوران امامت خویش، با وجود شرایط نامساعدی كه در عرصۀ فرهنگ اسلامی وجود داشت، با تلاشی جدّی و گسترده نهضتی بزرگ را در زمینۀ علم و پیشرفت‌های آن طراحی كرد. تا جایی كه این جنبش دامنه دار به بنیان‌گذاری و تأسیس دانشگاه بزرگ و برجسته اسلامی انجامید كه پویایی و عظمت آن در دوران امام صادق (ع)، به اوج خود رسید.

امام محمد باقر (ع) با برقراری حوزه درس، با كج اندیشی‌ها، زدودن چالش‌های علمی، تحكیم مبانی معارف و اصول ناب اسلامی با تكیه بر آیات رهنمون‌گر قرآن مبارزه كرد و همۀ ابواب فقهی و اعتقادی را از دیدگاه قرآن بررسی كرد و به پرورش دانشمندان و فرهیختگان عصر خود و جنبش بزرگ علمی كمر بست. آن حضرت بنیانگذار انقلاب فرهنگی و نهضت علمی شیعه است.

حضرت امام محمد باقر (ع) 19سال و ده ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش، حضرت امام زین العابدین (ع)، زندگی كرد و در همۀ این مدت به انجام دادن وظایف خطیر امامت، نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی، تعلیم شاگردان، رهبری اصحاب و مردم و اجرا كردن سنت‌های جد بزرگوارش در میان مردم پرداخت. سرانجام حضرت امام محمد باقر (ع) در هفتم ذیحجه سال 114هجری در 57 سالگی در مدینه به دست هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست. پیكر مقدسش را در قبرستان بقیع، كنار پدر بزرگوارش، به خاك سپردند.

شهادت جانسوز نهال گلشن دین، نور دیده زهرا، سپهر دانش و بینش، حضرت امام محمد باقر (ع) را تسلیت می‌گوییم.