display result search
به گزارش گروه چندرسانهای رادیو جوان؛ 25 اردیبهشت به نام روز بزرگداشت فردوسی و روز پاسداشت زبان فارسی نامگذاری شدهاست. حكیم ابوالقاسم منصور بن حسن فردوسی طوسی، حماسه سرای بزرگ ایران و یكی از شاعران مشهور جهان و ستاره درخشنده آسمان ادب فارسی و از مفاخر ایران ا ست كه به علت همین عظمت مقام و مرتبت، سرگذشت وی مانند دیگر بزرگان علم وادب با افسانه و روایات مختلف در آمیخته است.
فردوسی در قریه باژ از ناحیه طبران طوس، حدود سال 329 – 330 هجری قمری، در خانواده ای از طبقه دهقانان چشم به جهان گشود.
حكیم طوس از تاریخ ایران وسرگذشت نیاكان خویش آگاهی داشت، به ایران عشق می ورزید، به ذكر افتخارات ملی علاقه داشت. فردوسی هنگامی كه تاریخ میهن خود و افتخارات گذشته آن را در خطر نیستی و فراموشی دید زندگی خود را به احیاء تاریخ گذشته مصروف داشت و از بلاغت و فصاحت معجزه آسای خود در این راه یاری گرفت.
حماسه سرای بزرگ ایران سی سال رنج برد، و به هیچ روی، حتی در مرگ پسرش، از ادامه كار باز نایستاد، تا شاهنامه را با همه ی رونق و شكوه و جلالش، برای ایرانی كه می خواست جاودان باشد، باقی گذارد.
شاهنامه پر آوازه ترین سروده فردوسی و یكی از بزرگ ترین نوشتههای ادبیات كهن فارسی است. فردوسی برای سرودن آن نزدیك به پانزده سال تلاش كرد ، و سر انجام آن را در سال 372 خورشیدی به پایان رساند.
روز بزرگداشت فردوسی به عنوان روزپاسداشت زبان فارسی نامگذاری شده ، این روزشایسته چنین نامگذاری است چون فردوسی برای اظهار هنر خود، زبان سادهای را به كار برده و شاهنامه را شاهكار زبان و بیان ساخته است وبا اینكه بیش از هزار سال از تاریخ نظم شاهنامه میگذرد، امروزه هم زبان این كتاب، برای فارسیزبانان قابل فهم است. بسیاری از واژههای ساده به كار رفته در شاهنامه، از آفت فراموشی مصون مانده است.
فردوسی، شاعر حماسه سرای ایرانی، حدود نود سال زیست و سی سال از عمر گرانبهایش را صرف نگهداری زبان اصیل فارسی و تمدن ایرانی كرد.
حكیم ابوالقاسم فردوسی در شهر توس از دنیا رفت و در باغش به خاك سپرده شد. بنای زیبا و اشعار بلند حك شده بر مزارش، چنان پویا و گویا سخن می گوید كه گویی خود شاعر زنده است و با لحن دلنشین شعر می خواند.
سالروز بزرگداشت حماسه سرای بزرگ ایران، حكیم ابوالقاسم منصور بن حسن فردوسی ، و روز پاسداشت زبان فارسی گرامی باد.
انتهای پیام/