عرفه روز نیایش

عرفات نام جایگاهی است كه حاجیان در روز عرفه (نهم ذی الحجه) در آنجا توقف می كنند و به دعا و نیایش می پردازند و پس از برگزاری نماز ظهر و عصر به مكه مكرمه باز می‌گردند و وجه تسمیه آنرا چنین گفته‌اند كه جبرائیل علیه السلام هنگامی كه مناسك را به ابراهیم می‌آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت: "عرفت" و او پاسخ داد آری، لذا به این نام خوانده‌شد. و نیز گفته‌اند سبب آن این است كه مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف می‌كنند و بعضی آن را جهت تحمل صبر و رنجی می‌دانند كه برای رسیدن به آن باید متحمل شد. چرا كه یكی از معانی "عرف" صبر و شكیبایی و تحمل است.
شیخ عباس قمی نقل نموده كه امام زین العابدین علیه السلام در روز عرفه صدای سائلی را شنید كه از مردم درخواست كمك می‌كرد. حضرت خطاب به او فرمودند: «وای بر تو! در این روز از غیر خدا سؤال و طلب كمك می‌كنی، حال آنكه در این روز برای بچّه‌هایی كه در شكم مادر هستند نیز امید فضل خدا می‌رود كه آنها سعید گردند!»